Uit Brits onderzoek bleek een paar weken geleden dat Nederlandse baby’s relatief veel huilen. Het onderzoek werd gedaan onder 8700 baby’s, dus wel representatief. Toch zijn er veel mensen die verontwaardigd reageren. Baby’s worden in Nederland namelijk opvallend goed verzorgd, dus waarom zouden ze meer huilen?
Meer huilen met 6 weken
Uit het onderzoek kwam naar voren dat de baby’s rond 6 weken het meest huilden. Dat gold universeel in alle landen. Waarom dit zo is, is onbekend. Maar er was wel een verschil meetbaar in de tijd die de baby’s gemiddeld huilden op deze leeftijd. Het gemiddelde van alle baby’s was 2 uur en 15 minuten. In Engeland, Canada, Italië en Nederland lag de piek hoger (op ruim 2 uur en 30 minuten), in Denemarken, Duitsland en Japan lag de piek lager dan het gemiddelde. Baby’s in Nederland zijn dus rond 6 weken beduidend meer aan het huilen dat de kindjes in Duitsland of Denemarken. Maar hoe komt dat?
Meer huilbaby’s?
Het onderzoek ging ook over het aantal huilbaby’s in bepaalde landen. Daaruit bleek dat de percentages huilbaby’s in dezelfde landen hoger en lager waren. Zo waren er in Engeland (28%) veel meer huilbaby’s dan in Denemarken (5,4%). Nederland hing ook hier net iets boven het gemiddelde. Dus waarom zouden we meer huilbaby’s hebben en zouden baby’s meer huilen in Nederland?
Optie 1: het is een gemiddelde
De getallen die de onderzoekers noemen zijn gemiddelden. En dat betekent dat, als er een bepaalde tijdsduur wordt vastgesteld, daar uitschieters onder en boven zitten. In dit onderzoek bleek bijvoorbeeld ook dat er baby’s waren die maar 30 minuten per dag huilden en baby’s die meer dan 5 uur per dag huilden. Voor elke ouder die lachend vertelt dat ze zo’n makkelijke baby heeft, is er een ander die met de handen in het haar zit. Wat dus inhoudt dat Nederland, zowel qua tijdsduur van het huilen als het aantal huilbaby’s dicht bij het gemiddelde, het helemaal niet slecht doet. De uitschieters zijn interessanter: waarom zijn er in Canada zo veel huilbaby’s en in Denemarken zo opvallend weinig?
Optie 2: de oorzaak ligt in de ouders
Ouders zijn zich in de loop van de tijd anders gaan gedragen. Vraag maar eens aan je ouders of grootouders hoe die het deden. Die zullen steevast roepen: wij bleven gewoon thuis met de baby. Geen gesjouw ermee, geen opvallend speelgoed, geen TV, geen muziek aan… Veel mensen beginnen nu te vermoeden dat baby’s overprikkeld raken als ze meteen overal naartoe worden gesleept en veel indrukken te verwerken krijgen. Bovendien hebben ouders vaak ook wat minder aandacht voor hun kinderen, want ze hebben hun telefoon / tablet / laptop etc. Zou dit invloed kunnen hebben op het aantal uren huilen? Zouden ouders in Denemarken en Japan hier beter op letten dan ouders in Canada of Engeland?
Optie 3: het ligt aan de voeding
Dat zou kunnen. Er zijn geen grootschalige onderzoeken waar welke voeding het meest gebruikelijk is. Maar het zou kunnen dat baby’s sneller flesvoeding krijgen in de landen waar meer gehuild werd. Het kan ook dat dit een gevolg is van alle E-nummers die in ons eten verwerkt zijn: misschien hebben die gevolgen voor de melkproductie of andere onvoorziene gevolgen. E-nummers zijn relatief nieuw en hoewel ze zijn onderzocht en goedgekeurd, weten we allemaal dat ze oorspronkelijk niet in onze voeding thuishoren. Het zou dus kunnen dat E-nummers over de lange termijn toch extra ‘bijwerkingen’ hebben. Dan zou het relevant zijn om eens uit te zoeken of er in Denemarken en Japan minder met E-nummers wordt gekookt dan in Canada of Engeland.
Optie 4: het huilen viel meer op
Een laatste optie die ik wil opperen: misschien lag het verschil in huilen wel aan de mate waarin het werd opgemerkt. We weten al dat de ene ouder zijn kind makkelijker wat langer laat huilen dan de andere ouder. Het kan dus zijn dat de Nederlanders en Engelsen bij het onderzoek telkens noteerden wanneer hun kind huilde, waarbij elk piepje werd geregistreerd. Misschien werd dat in Denemarken en Japan minder nauwkeurig gedaan of viel het huilen de ouders gewoon wat minder op. Op dit punt is het goed om te kijken hoe dat onderzoek is uitgevoerd en of het verschil niet te wijten was aan een andere manier om de onderzoeksresultaten te behalen.
Er zijn allerlei mogelijkheden die het huilen kunnen verklaren. Wat we wel weten is dit: het is heel normaal voor baby’s om veel te huilen. De ene ouder laat zijn kind zelf uithuilen, de ander beslist dat 10 minuten wordt gewacht voordat er wordt getroost en de derde stuift al naar de wieg als de eerste kik klinkt. In alle gevallen is de reactie afhankelijk van de houding van de ouders, van het type kind en van de interactie in het gezin. Er zijn ook veel baby’s die aan het eind van de dag een ‘huiluurtje’ hebben, waarbij ze het huilen nodig hebben als methode om de dag te verwerken. Hoe het ook zij: huilen doen alle baby’s weleens. En zolang je geen extreme huilbaby hebt, is het ook niets om je druk over te maken. Het onderzoek wees ook uit dat het huilen op een leeftijd van 12 weken was gehalveerd in alle landen. Dus zit je nu met een huilende baby op schoot te lezen: troost je maar. Het wordt beter. Echt!
Het Britse onderzoek vind je hier: Babies cry most in UK…
