“Mijn zoontje kon al met 4 maanden rechtop zitten”, “Mijn dochter stond al met 8 maanden recht overeind”, “Mijn kind rende al door het huis vóór zijn eerste verjaardag”. Bekende kreten, want… jaja, wij zijn apetrots op ons kroost. Het maakt niet uit wat ze kunnen, alles is even bijzonder. De eerste keer met een lepeltje eten, de eerste keer omrollen, de eerste keer in de handjes klappen en ga zo maar door. En natuurlijk ben jij zo trots dat je dat meteen wilt delen met anderen. Maar… dat heeft niet altijd het gevolg dat je zou verwachten!
En wat kan die van jou?
Als je verschillende moeders van jonge kinderen bij elkaar zet, hoor je gegarandeerd de vraag “en wat kan die van jou?”. Het lijkt wel een soort wedstrijd: onze kinderen moet altijd al van alles kunnen. En dat is best fijn als jouw kind al bijzondere dingen doet of als alles volgens de lijntjes loopt. Maar wat als jouw kind nou net toevallig traag is? Meer dan 70% van de moeders maken zich weleens zorgen over de ontwikkeling van hun kind. Dit wordt nog extra gestimuleerd door al die succesverhalen en de dingen die je leest op internet. Je wordt al snel bang dat het bij jouw kind niet goed gaat. En wat dan?
De dupe van moederlijke trots
Je bent het liefst trots op je kind, wat logisch is. Helaas trekken onze kinderen zich daar bijzonder weinig van aan. Elk kind doet dingen in zijn eigen tempo. Waar het meestal misgaat is het selectieve gedrag wat we toepassen. Kinderen ontwikkelen zich namelijk op verschillende gebieden:
- Taal / geluiden
- Fijne motoriek (kleine dingetjes oppakken bijvoorbeeld)
- Grove motoriek (staan, zitten, lopen)
- Hersenontwikkeling en begrip
Vooral op het gebied van grove motoriek, wat natuurlijk duidelijk zichtbaar is, wordt er veel van een kind verwacht. Ook het taalgebied wordt vaak uitgebreid uitgewerkt: welk geluidje moet hij wanneer kunnen maken? En wanneer zegt jouw spruit zijn eerste woordje? Het probleem is dat de andere gebieden meestal een beetje worden vergeten. En als jouw kind motorisch nog niet zo sterk is, of nog geen woord kan uitbrengen, dan loopt ie waarschijnlijk achter. En zo worden wij de dupe van moederlijke trots: we raken enorm onzeker door het vergelijken van ons kind met leeftijdsgenootjes.
Niet alles tegelijk!
Wees gerust: een kind ontwikkelt nooit alles tegelijk. Meestal is er een focus op een bepaald gebied en blijven de andere gebieden dan tijdelijk even stilstaan. Is jouw kindje bijvoorbeeld eerst een vrolijke kletskous en maakt hij tientallen geluiden, dan kan het zomaar zijn dat hij, als hij leert kruipen, een hele poos veel minder geluidjes maakt. En is jouw kindje bezig om heel precies speelgoedjes en kleine dingetjes te pakken, dan is hij niet bezig met leren lopen. Maar wij vergelijken baby’s eigenlijk altijd maar op twee gebieden: op de grove motoriek en de taalontwikkeling. Zo kan het zijn dat kinderen hopeloos achter lijken te lopen, terwijl ze op minder opvallende gebieden voorlopen!
Kijk naar wat hij wél kan
Kijk eens goed naar een leeftijdgenootje van jouw kind. Wedden dat je na een tijdje dingen ziet die de een wel kan en de ander niet? Als hij met tien maanden al kan lopen, is de kans groot dat hij met zijn taalontwikkeling minder ver is. Of hij brabbelt al vanalles, maar begrijpt nog niet veel van de wereld om hem heen. Er zijn genoeg kinderen die heel langzaam zijn met leren zitten, staan en lopen. Maar heel vaak maken ze op latere leeftijd ineens een spectaculaire comeback en zie je na de tweede verjaardag nauwelijks nog verschil in ontwikkeling. Wil je een ontwikkelingsachterstand herkennen, dan zijn daar specifieke aanwijzingen voor.
Wij zijn de dupe van moederlijke trots. Iedereen is zó trots op zijn of haar kind, dat we er automatisch ook onzeker van worden. We vragen ons af of ons kind niet sneller zou moeten zijn. Daar ligt de laatste jaren zoveel nadruk op, dat we teveel zijn gaan verwachten van onze kinderen. Terwijl we zuchten “wat gaat het allemaal toch snel”, doen we ons uiterste best om ons kind al voordat hij naar school gaat te leren lezen. Want wat is het leuk en bijzonder om een wonderkind te hebben! Toch zouden zowel de mama’s als de kinderen er gelukkiger van worden om wat minder prestatie gericht te zijn. Laat je baby in zijn eigen tempo gaan: alles gaat al snel genoeg.
Maak je je toch zorgen? Zó herken je een ontwikkelingsachterstand!
Foto afkomstig van shutterstock.com
